Montag, 11. Januar 2010
yarın beni arasın en etkili dua..
live feedjit kullandigimi görüyorsunuz zati sag alt kösede.
ilk blogumu actigimda ilgimi cekmisdi, bende ekleyiverdim bu widgeti.
aslinda görüntüsü beni cok rahatsiz ediyor,
ama cok ugrasmadan kim nerden gelmis görüyorum arada bir merak ettikce(:
simdi dün gece de uyuyamayinca,
kendimi oyaladim. önce google'de beni nasil aratmislar diye bakindim ..
güldürük oldum bi hayli.
birisi söyle aratmis:
yarın beni arasın en etkili dua
:D
töbe töbee.. öyle bir dua mi varmis yahu..?
bilseydim bende yapardim 7 sene önce,
"allaam, ömer baris bana hemen yarin okul tenefüsünde asik olsun. yedi sene ben aceb kimle evlencem sorusuyla bogusmadan, bileyim onun o oldugunu (: haydi rabbim, sana güveniyorum"
Photo
Mittwoch, 6. Januar 2010
Annem olurmusun, baba ?!
Rollerdeki karmasa bayagi bir kasiyor beni.
Hatta öyle ki, buna alismak bile zor olmadi :)
Bu evde anne anne degil. Ben gelinim. Lütfen az hassas olun.
Herkes kendi rolüne girsin.
Zati bir aileye alismak bunca zorkene, bu yapilir mi insana :)
Yani bu iste, beni endiselendiren.
Herseyi normalmis gibi kabullendim.
Bir kac misal vermek isterimde, kinarsiniz diye korkuyorum :P
Sizi düsündügümden. Hani basiniza aynisi gelmesin diye..:)
Evet, bu gece son gecemiz, Bonna gidiyoruz yarin.
Oh beee :)
Cok özledim güzelim sehri. Bu sehirde az daha kalsin ben bile ruhsuzlasacakdim..
Simdi Dr. House izledik Ömerle. Ama gece cikan tekrarini.
Tüm gün tv izlemeye vakit olmuyor.
Hatta olsada izlemiyoruz. Daha cok karsilikli birbirimizi idare ediyoruz.
Tv izlemek sikici. Evimizde de yok.
Ama sunuda söylemeden gecemiyecegim, kaynanamlar alt katta, ve onlarin var.
Yani her inisimde, bu merete talip oluyorum. Istemeyerek. Sey gibi bu, taciz gibi.
Gözümü kapatsam, sesi geliyor..
Simdi bende dedim ki, bloguma yazi yazcam, Ömerde: Bende suralari toplayiverem dedi :)
Bir kac saat öncesi karnim az agridi.. Kayinbabami aradim :D
Bizim evde babalar corba yapar, ihlamur kaynatir :)
Korktugumuzda, agladigimizda, temizlik yapilmadiginda, mutfak daginik oldugunda, acikdigimizda, sorumuz/sorunumuz oldugunda
"babaaa!!" deriz biz.
Yani kayinbabam icin gecerli bu. Kendi babam pasa.
Dokunulmazligi var.
Cok sakacidir, ama öyle her derde deva, ben herseyi yaparim, siz oturun havalari yoktur onda.
Herkes onun etrafinda döner.
Müthis bir agrligi var, tüm gezegenler sanki onun etrafinda :)
Ömerin de özentisi yok degil hani babama.
Ama o benim babam. Herkes kendi babasina ceksin lütfen :P
Bugün laf arasinda, yesil cayimi yudumlarkene,
"Yarin anneannemler geliyor, cok sevindirikim, cok özledim onlari" dedim.
En son dügün günümde gördüm onlari.. Yani nerdeyse bir sene olcak.
Ömerik ne dese yeridir?
"Bende cok özledim.."
:O
Ayip ama.. Özlemesin ama. Onlar benim büyükbabamla anneannem. Ayda yilda bir geliyorlar Türkiyeden. Insan öyle lop diye dalmaz ki bu konuya.. "Anliyorum sekerim" filan der :)
Iste böyle.
Sol ayagimin bas parmagini yaktim. Kaynar su döktüm. Ne yaptiysam yanmasi gecmedi.
Hastaneye götürsün beni simdi Ömer :P
Yoksa uyuyamam. Ama uyumam gereks hemen. Sabah erken kalkcam..
Uyku önemli. Disiplin daha da önemli..
Photo
Abonnieren
Posts (Atom)