Donnerstag, 26. August 2010

Rüzgarı işit..


Bugündeyiz. Bugün cok güzeldi.
Dün daha da güzeldi. Annemlerin evinde uyandim yine.

Iftardan sonra evimize ilginc bir huzur esiyor.
Hayir, karnimizi doyurdugumuz icin degil. Pencereler de rüzgara meyilli degil.
Nedir bilmiyorum. Farkli birsey. Anlatmasi güc.
Cay demliyorum. Siyah degil. Bazi bazi siyah da olabilir. 
Fakat cogunluk yesil cay. Gül yaprakli, lavantali. Tüm mutfagi o koku sariyor. 
Huzurun kokusu da anlatilmaz ki simdi.
Sessizlik. Hüzün. Sevgi. Simariklik. Kirik Cocuk. Herseyden biraz. 
En cok da benden.
Kirik cocuk da beni izliyor. Kediye benzetiyor. 
Ama yinede kedi istegimi gecirmiyor bu. Kedi lazim bana.

Evimle alakali da güzel birseyler var demi bu yazida?
Sanki evimi sevmiyormus havasi vermek istemiyorum :P
Pek severim ben evimi :Ppp Simarmasin diye öyle yapiyorum ben :)


4 Kommentare:

  1. senin yazıların da bana huzur veriyo. böyle bi sükunetle okuyorum. nedendir bilinmez..? :)

    AntwortenLöschen
  2. kuzucum ailene ve ömere selamlarımızı ilet, senin olduğun her yer yuvadır eminim onlara... özledim seni bir de blogumda düğümledim :)

    AntwortenLöschen
  3. bende seni özledim ki.. ayri gayri kaldik az biraz :(

    AntwortenLöschen