pek güzel

herseyin güzel gitmesi icin dua edersin. sonra gecer bu zaman. bakarsin ki, tüm güzellikler yagmur niyetine üzerine yagar. korkutur biraz. hersey bu kadar güzel olmak zorunda degil cünkü.

mould

felsefe dersinde duygularin felsesini konu edinmis prof.
90 dakika boyunca, önündeki kagittan okuyor. her 2 saniyede bir mikrofona carpiyor. her 7 saniyede bir cebindeki kalemini düzeltiyor, ve her 13 saniyede bir kagitlari düzene sokuyor.


ömerin dayisi bolu üniversitesinde prof oldu bu sene. biz martta ziyaret etmisdik boluyu. bir profun özel hayatini yakinen takip ettim. sabah kalkiyor, ogluyla kahvalti yapiyor. sonra bir cikiyor pir cikiyor evinden. aksam eve geldiginde, ögrencilerinden sikayet ediyor.
o gün bu gündür, proflara karsi olan hayranligimin yüzde yetmisi kayip. sanirim boluda dayimin calisma odasinda cöpe atildi :)

maraton

tuhaf tuhaf rüyalar görüyorum. sabah uyandigimda gülme geliyor. bu kadar renkli olmamasi gerek rüyalar.
sonra sürekli recel yapiyorum.
bögürtlen ve ceviz. erik ve tarcin. grapefruit ve havuc.

Bu Dansı Bana Lütfeder Misin?

Önce dağınık saçlarımı topladım, sonra olası bir öyküde ne gerekliyse tek tek yaptım. Adımlarım sıklaştı evin içinde. Sessizlikle birlikte yalnızlığım odanın içinde yoğunlaştı. Boğulacaktım az kaldı, boğulası bir ifadem vardı.Suretimi aynalar çaldı…

Gün bütün hızıyla akıyor, bana uğramadan gecesini buluyordu. Geniş bir çatısı vardı anlatımların, ben anlık yaşıyor, okuduklarımı zihnimde yoruyor ve gülüp geçiyordum. Gülmek denemezdi, hayatı canlandırmak gibi bir şeydi. Allah insanları yaratırken tebessümü sadaka vermişti sanki.

Gün ve gece birbirinden bahtiyar adımlarda, bütün atlar, yelelerini rüzgâra mihr vermiş gibi gururda. İmlası yarım kalmış bir gözyaşı şiiri tepemde ve yenilgilerim bir köşede, yenilgilerimi kutluyor yalnızlığım, sessizliğim ritim tutuyor…

Fonda henüz tanışmadığım bilmem kaç tını, doğallığı yüzüme çarpmış bir ton hal diziliyor dizlerime. Sessiz kalıyorum hala, akşam yemeğini hazırlama telaşı çöküyor mutfaklara.

Hüzün salgını olur bu aylarda, vedası bitmemiş bir sevgilinin vebali gibidir. Klişe kalır bütün anlatımlar, diller sanki doğuştan lal olur… Herkes anlatır, herkes yanılır ya, müzik girer ansızın yalnızlığıma… Ve anlatır bir delinin dibacesini. Hüzün bile yama durur kalıtsal haletime. ‘ben her şeyi senin için hatırlayacağım’ diye buyurur bir film, geceye emrivaki olmaz, rızası gerek…

- bütün yıldızları farklı olan, yaratıcının Settar ismine nazar eden ve her şeyi gizleyip bir gönlümü gizleyemeyen gece’m, bu dansı bana lütfeder misin?

öyküzen..

basim acik sokakta yürüyordum..

welthaftigkeit/weltlosigkeit

ilk ders uyuttu. ne güzel basladi derkene, yeni bir profla tanistik. ayh, klavyemde kil var. burda kesiyorum. cok igggrenc :S

amaaaan